Wpływ ludzkiej mikrobioty jelitowej na skład chemiczny oraz aktywności przeciwzapalną wyciągów z wybranych gatunków kwiatu lipy
Kierownik: dr inż. Aleksandra Kruk
W ostatnich latach coraz większą popularność wśród badaczy zyskuje mikrobiota jelitowa oraz jej wpływ na substancje lecznicze przyjmowane doustnie. Bakterie bytujące w jelitach mogą przekształcać przyjęte doustnie związki, które następnie mogą zostać wchłonięte do krwioobiegu i wykazywać wpływ na procesy toczące się w organizmie. Z tej przyczyny, finalne właściwości przyjmowanych doustnie preparatów zawierających surowce roślinne mogą się różnić od właściwości jakie mają związki pierwotnie w nich występujące.
Jednym z najbardziej popularnych i od wieków stosowanych doustnie przetworów roślinnych jest napar z kwiatu lipy, powszechnie używany w leczeniu i łagodzeniu objawów przeziębienia. Mimo, że kwiat lipy jest stosunkowo dobrze poznanym surowcem pod kątem składu i właściwości leczniczych, to nie ma doniesień na temat jego metabolizmu pod wpływem ludzkiej mikrobioty jelitowej. Tym samym, nie ma informacji dotyczących aktywności biologicznej związków do jakich są przekształcane składniki kwiatu lipy przy doustnym przyjmowaniu naparu.
Na podstawie badań ustalono, że związki zawarte w kwiecie lipy ulegają istotnym zmianom pod wpływem mikrobioty jelitowej człowieka. Zarówno przed jak i po metabolizmie nie są toksyczne wobec ludzkich komórek układu odpornościowego – neutrofili, natomiast zmianie ulega ich wpływ na odpowiedź zapalną neutrofili. Na skutek metabolizmu jelitowego obserwuje się pojawienie działania immunostymulującego wyciągów z kwiatu lipy, co może mieć znaczenie w zakresie stymulowania układu odpornościowego w przebiegu infekcji. Badania zrealizowane w działaniu naukowym pozwoliły rozszerzyć istniejącą wiedzę na temat wpływu ludzkiej mikrobioty jelitowej na aktywność biologiczną wyciągu z kwiatu lipy, co ze względu na popularność stosowania tego leku na całym świecie jest niezwykle cenną informacją, dającą podstawy do rozwoju dalszych badań w niniejszej tematyce.
Realizowane działanie naukowe stworzyło możliwość rozwoju osobistego kierownika projektu, poprzez zdobycie niezwykle cennego doświadczenia organizacyjnego, które w przyszłości będzie niezbędne w aplikacji, realizacji i kierowaniu kolejnymi projektami.